December was weer een maand die bol stond van de festiviteiten, in het kader van Telethon, Midwinter, Kerst en gewoon verjaardagen. In januari gaat dat dan nog een week of wat door, dus weer druk, druk, druk. Verder het ingroeien van de hond in ons huishouden, de tuin- en huisactiviteiten en onze eerste ‘Chez Nous’. En last but not least had Anne via een zweertje aan haar enkel een uitermate pijnlijke wondroosinfectie opgelopen, zodat ze nu ook als patiënt kennis heeft kunnen maken met de gezondheidszorg hier.

Voor de Telethon was dit jaar voor het eerst ook een bal georganiseerd, met een dj, de jaren 80 als dress code en ook 80-er jaren muziek. Extra leuk omdat hier niet alleen de wat oudere inwoners aan meededen, maar ook de jongeren en de gezinnen met kinderen. We hebben heel wat afgeswingd. De verkoop van onze kaki-jam was een groot succes, allerlei mensen wilden ook graag het recept. Kakibomen in de tuin zijn hier heel gewoon. Het idee om daar een ander soort jam mee te maken – met lekker veel gember en cognac of whisky. die het goed doet in combinatie met oude kaas of foie gras, is dan ook van harte welkom.

Met name vanuit de Engelstalige gemeenschap werden rondom de Kerst een aantal kerstconcerten en meezing-bijeenkomsten georganiseerd, waar Christmas Carols worden gezongen. Dat gebeurt uiteraard onder het genot van (warme) wijn, bubbels en hapjes, waar iedereen die komt wat aan bijdraagt. We zijn nu zo ver ingeburgerd dat we zowat voor alles wat er wordt georganiseerd uitgenodigd worden. Bijvoorbeeld bij onze Amerikaanse vrienden Jeane en Daniel, die een midwintervuur hielden, waar je onder het uitspreken van een wens overheen springt en waar we allerlei heksen Carols gezongen hebben. Kevin, onze oude hippie-zanger, werd in december 70. Er was een surpriseparty voor hem georganiseerd. Iets dergelijks ook voor de 70ste verjaardag van Kapka, actief in alle muziekactiviteiten.

Op eerste Kerstdag hebben we heerlijk geluncht bij Point D`art in Montbolo, een klein knus restaurantje met een uitgebreid kerstmenu, waarbij alle gasten met elkaar in gesprek raakten, zoals je dat hier wel meer beleeft.

Het Nieuwe Jaar begonnen met 2 recepties, ‘ceremonies de vœux’ uiteraard met hapje en drankje, één van Maureillas sans Frontières de ander vanuit de gemeente die was met uitgebreide toespraken en wat te verwachten aan verbeteringen voor komend jaar.

Tante Truus, onze nieuwe hond, is al aardig gewend geraakt. Zij zit bij goed weer – en dat is bijna altijd – zowat de hele dag in de tuin, die ze echt als haar domein beleeft. Ze gedraagt zich echt als waakhond en jaagt nog steeds op onze kat tante Tuttebel. Tuttebel komt wel ’s avonds en ’s ochtends eten en zo nu en dan bij ons (op ons bed….) slapen, maar ze zorgt dat ze buiten bereik van Truus blijft. We hopen dat dat op termijn wat beter gaat. Tante Truus is sinds ze bij ons is al een kilo of 2,5 bijgekomen, zodat ze er nu niet meer zo uitgemergeld uitziet. Ze eet prima. We gaan iedere dag een keer met haar met de auto naar een park of wandelgebied. Zo gauw we ’s ochtends aanstalten maken om weg te gaan, is zij als eerste buiten en zit al bij de auto te wachten. Ze leert met andere honden te spelen, wat ze duidelijk niet echt gewend was.

Anne had al sinds de zomer een klein wondje aan haar enkel, wat maar niet wilde dichtgaan. Ze had al een tijdje op voorschrift van de dokter een desinfecterende zalf gesmeerd en er een pleister op gedaan, maar toen begon de huid eromheen in de loop van november ook rood te worden en zeer te doen. Een nieuw bezoek aan de dokter begin december leverde een voorschrift op voor wondverzorging door de wijkverpleging. Die stuurden Anne binnen een paar dagen terug naar de dokter voor antibiotica. De diagnose: wondroos, een secondaire infectie van de huid door streptococcen die via het kleine zweertje binnen waren gekomen. Heel pijnlijk en langdurig: een maand antibiotica maar liefst! Dus zit ze nu braaf met haar voet omhoog en draagt een elastische zwachtel. Gelukkig mag wandelen wel, maar niet te lang achter elkaar. Ook is ze gestart met het breien van een nieuwe trui. De huid van de voet en enkel is inmiddels vrijwel geheeld, maar de antibiotica en de zwachtel lopen nog wel een paar weken door.

Doordat Anne met haar zwerende voet minder mobiel is, hebben de tuinactiviteiten wat vertraging opgelopen. De bollen en één struik wachten nog steeds op een geschikt plantmoment, ook het snoeien gaat nog wat traag. Maar daar komt in februari hopelijk verbetering in.

Op 18 januari hebben we een activiteit van MsF opgepakt die wat in het verdomhoekje was geraakt tijdens de Covid-periode: een ‘Chez Nous’. Het principe is dat je een maaltijd maakt bij je zelf thuis waar mensen op kunnen inschrijven en mee-eten tegen kostprijs. Het idee is: tijdens het eten kom je vanzelf aan de praat (vaak ook weer over eten😊). Een prima manier om intercultureel nader met elkaar kennis te maken. Dat sprak ons, zoals iedereen die ons kent wel zal weten, heel erg aan. Dus hadden we een proeverij van Nederlandse wintergerechten bedacht: erwtensoep, bruine bonensoep, peen en uien met hachee, stamppot rauwe andijvie met spekjes en rookworst, gevulde appelen uit de oven en verwend brood (wentelteefjes). Het liep storm met de aanmeldingen, zodat we in plaats van de geplande 12 personen met 17 aan tafel zaten, ongeveer half om half Fransen en Engelsen. De gerechten werden met veel enthousiasme ontvangen, en zoals bedoeld werd er ook veel uitgewisseld over eigen herinneringen aan traditionele wintermaaltijden. En we krijgen navolging: Jean Paul gaat een traditionele Auvergne-maaltijd maken komende maand. En we eten de rest van de winter iedere week wel een keer stamppot of maaltijdsoep, want het zijn allemaal lekker vullende gerechten, zodat er echt nog wel wat over was.

Hoewel het deze week heel stormachtig en koud is (veel zon, maar minder dan 10 graden overdag!), kijken we al voorzichtig uit naar het voorjaar. De mimosa bloeit alweer en ook de irissen in de tuin. Daarover volgende maand meer.