Ook de maand juli is alweer voorbij, de tijd vliegt! Het feestseizoen is nu voluit losgebarsten. Een maand met heel veel festiviteiten, veel bezoekers en als klap op de vuurpijl kregen we allebei Covid, gelukkig maar heel licht.

Het was de heetste maand juli ooit sinds ze hier metingen doen, gemiddeld 32,9 graden als hoogste dagtemperatuur en minstens 6 dagen met temperaturen boven de 35 graden. Joop heeft grote moeite om het zwembadwater in conditie te houden, het water is tegen de 30 graden. De tuin ligt op apegapen, de put is opgedroogd en we mogen ook niet meer sproeien, alleen de groentes wel. Maar de tomaten, de rucola en de pepers doen het geweldig en we hebben ook zo nu en dan een courgette of aubergine……

Nadat Plume en Popkje vertrokken waren hadden we zo waar een weekje geen gasten in het appartement. Dus alle ruimte om een aantal inwijdingsfeestjes voor het terras te doen met onze kennissen uit het dorp en een dagje naar Clapère te gaan waar we onze oude buren daar, Eric en Nadja, tegenkwamen die het zeker leuk vonden om een keer te komen BBQ-en bij ons.

Dan kwam het fête de St. Jean, weer zo’n typisch Zuid-Frans zomerritueel in de nacht van 23 op 24 juni, met het vuur dat op de top van de Canigou wordt aangestoken en vervolgens naar alle dorpen in de omgeving wordt gebracht – te voet, per parapente en per fiets. Elk dorp steekt daarmee een eigen groot vuur aan, waar kinderen ‘overheen’ springen. Verder een buffet met hapjes en drankjes en in de schemering een lantaarntjesoptocht door het dorp. Heel leuk en vooral ook leuk om te merken dat we hier al echt in mee kunnen doen.

De dag erop kwamen Hieta en Rokus waarmee we de verjaardag van Joop gevierd hebben. Verder heeft Anne met hen gewandeld, o.a. via Rionoguès en de Col Porteille naar Las Illas waar we lekker ambachtelijk bier geproefd hebben bij het Hostal de Trabucayres, waar Joop ons oppikte. Ook zijn we een dag met de rode trein de Fenouillèdes in geweest, naar Axat. Het hoger gelegen deel van het traject zit je in open wagons, en je rijdt tussen de op de toppen van de bergen gelegen Catharenkastelen en de wijngaarden door, een prachtige dagtocht.

Zaterdag 2 juli was het fête de la bière, met proefmogelijkheid van diverse ambachtelijke bieren uit de streek, een apero aangeboden door het feestcomité en een fideua-maaltijd, een soort paella maar dan met pasta in plaats van rijst. En verder natuurlijk muziek. Een gezellige avond met Hieta, Rokus, Paul (Fransman die Nederlands spreekt) en Engelse vrienden van de camping: Karen en Alan.

 

Vervolgens kwamen Margit, oud-collega van Anne, en haar man Wim een weekje. Geheel onverwacht kwamen zij op maandag aan, net toen we op het punt stonden Hieta en Rokus naar het vliegtuig te brengen, wij dachten dat zij op dinsdag zouden komen! Geen probleem, we houden van verrassingen toch😊. Zij hebben veel gewandeld en gezwommen, musea en bezienswaardigheden bezocht. Wim heeft vrijwel dagelijks gefietst, en Anne heeft ook nog een dagje een wandeling met Margit gemaakt naar de Ermitage van St. Ferreol, in de heuvels boven Céret.

El Tap had de hele maand juli iedere week minstens één zo niet twee keer per week een avond met life muziek. We zijn er vaak geweest, met kennissen uit het dorp, maar ook met mensen van de camping en eventuele gasten uit het appartement. Vaak is het een mengeling van Franse chansons, oudere popmuziek, jazz en singer/songwriter liedjes. Heel genoeglijk, lekker met z’n allen op het terras.

Inmiddels was Mia al onderweg op de fiets vanuit Nederland, en hield ons regelmatig op de hoogte van haar vorderingen. Het was leuk haar weer hier te hebben, nu eindelijk ook gewoon dingen te kunnen bezoeken, eindeloos samen in het zwembad te zitten als het heel erg warm was en gezellig samen te eten. Er waren veel mensen die haar vorig jaar gezien hadden die vol bewondering waren dat ze nu zo fit was en zo ver gefietst had (in totaal 1800 km!). We zijn een dagje naar het Dalimuseum geweest in Figueras, echt geweldig, een aanrader. Eigenlijk veel te veel te zien in dat museum voor één bezoek. En we hebben de ‘presentatie’ van het nieuwe programma van de Patrouille de France gezien bij St. Cyprien; weer zeer spectaculair! En de dames hebben na afloop heerlijk in zee gezwommen.

Vrijwel alle campingvrienden zijn gearriveerd, die uiteraard ook even bij ons langskomen om te kijken hoe we vorderen met onze inburgering en huis/tuinprojecten: Trudy en Albert, André en Lena, Leo en Miep, Karina en Benny. We zijn ook weer een keertje op Clapère langs geweest, heel gezellig. Gelukkig heeft Christian ook moeite met zijn zwembad, dat is een troost.

De nationale feestdag: 14 juli was bloedheet, met een lange ceremonie omdat er ook een straat werd vernoemd naar een Maureillaan, die tot vlak voor zijn dood alle schoolkinderen uit de regio heeft verteld over zijn concentratiekampervaringen en daarvoor de hoogste militaire orde van Frankrijk, het légion d’honneur, heeft gekregen. Daarna was bijkomen op het terras bij El Tap echt welkom.

Dan kwam de Feria in Céret, met het stiertjeslopen en ’s avonds bandas en life muziek, en in hetzelfde weekend ook in Maureillas weer muziek en dans, embarras de choix! En het weekend erop in Maureillas het Festa Major, ter gelegenheid van de feestdag van de dorpsheilige, Saint Madeleine, met twee avonden life muziek, gezamenlijke maaltijden en op zaterdagavond vuurwerk. Op zondag dan ook nog een mooi concert in de kerk, Franse en Italiaanse barokmuziek. De kerk was bloedheet en stampvol, iedereen wuifde zich koelte toe met zijn programma en we vermoeden dat we daar de Covid hebben opgelopen……..

Maar gelukkig zijn we alweer beter en maken ons op voor de volgende warme en gezellige zomermaand. Daarover volgende keer meer.