01-09-23 Zomermaanden….feestmaanden – en Anne zwemt weer!

Aangezien we nu een hittegolf hebben met middagtemperaturen tegen de 40 graden, is het een ideaal moment om heerlijk koel binnen een nieuw voortgangsbericht te schrijven. Het wordt wel wat saai: allerlei feestelijkheden, etentjes met vrienden uit dorp en camping, steeds maar mooi weer, alle dagen zwemmen en regelmatig BBQ’en. Het is echt afzien hier😊.

Sinds 3 weken mag Anne weer zwemmen. Het vel van de voet is in ieder geval dicht. De gecombineerde aanpak met acupunctuur, Reiki, voedingssupplementen, koude voetbaden, groene-kleipakkingen en wijkverpleegkundige zorg heeft tot een duidelijke verbetering geleid. Het is wel nog echt oppassen, want de voet vervelt nog steeds, is ook nog rozerood, jeukt vaak behoorlijk en is op sommige plekken ook nog onderhuids pijnlijk. Anne draagt regelmatig een steunkous, die meteen beschermt tegen de zon.

Sinds half juli heeft het eigenlijk niet meer geregend, de hittegolf (wat hier betekent middagtemperaturen boven de 35 graden voor minstens 4 dagen achter elkaar) dreigde steeds en is nu echt een feit. Activiteiten beperk je dan tot de ochtenden en de avonden, middagen zijn voor zwemmen, terrasjes, rustig onder de kaki in de schaduw zitten. En voor Joop: aan de trein werken op de koele onderverdieping. Truus houdt hem daarbij regelmatig gezelschap, want voor haar is het ook erg warm.

De rivier Maureillas, waar we altijd met Truus gaan wandelen, staat droog. Boven in Las Illas is hij afgedamd om water voor de boeren daar te hebben. Truus mag nu niet meer drinken van de stilstaande poeltjes, want er zitten parasieten in, die haar koliek bezorgen. We gaan daarom nu regelmatig wandelen bij het meer van Villelongue, een kilometer of 8 van ons vandaag richting kust.

Verder is het jachtseizoen weer begonnen, wat betekent dat er twee keer per week jagers actief zijn rondom het dorp om op de wilde zwijnen te jaren. Er zijn dit jaar weer erg veel zwijnen en ze dreigen de nu vrijwel rijpe druiven kaal te vreten. Het blijft apart om de jagers tegen te komen, met een paar grote dode zwijnen achter in de bak van hun grote auto’s en de meute jachthonden op de achterbank.

Een groot risico bij dit soort weer zijn bosbranden. Twee weken terug hadden we er een op een kilometer of vijftien afstand van hier, tussen Sint André en Argelès. Er stond op dat moment wind van zo’n 40 km/uur dus het vuur greep snel om zich heen. We konden hier de rooklucht ruiken! Ze hebben met alle beschikbare materieel en manschappen gewerkt: blusvliegtuigen, helikopters en ongeveer 650 brandweerlieden. Er zijn meer dan 10.000 mensen geëvacueerd want in het bedreigde gebied lagen 5 grote campings en twee woonwijken. Gelukkig zijn er geen doden gevallen, wel is één camping helemaal afgebrand en hebben 8 huizen brandschade. Ze zijn hier heel deskundig en ervaren als het gaat om natuurbranden. Waarschijnlijk was er sprake van brandstichting.

Juli en augustus zijn ook de maanden dat de meeste campingvrienden er zijn. Zo zijn Bennie en Karina, Karen en Allan, en Petra, Carla, Wouter en Ronald bij ons komen eten. Met Ronald en Wouter een, al bijna traditionele, whisky proeverij gedaan voorafgaand aan het eten. We hebben met veel van de campingvrienden wel een keer ergens gegeten, en we zijn twee zondagen op Clapère geweest, eerst ’s ochtends meedoen met het jeu de boulen, dan even naar huis om het hondje gezelschap te houden en dan in de namiddag terug om daar op het terras te borrelen en aansluitend bij of met iemand te eten, erg leuk om het sfeertje weer te proeven en ‘iedereen’ (onder anderen Henny, André en Lena, Miep en Leo, Ann en Sjef, Hans en Jannie, Teus en familie) terug te zien. Heel naar is dat Albert, de man van Trudie op de camping een hartstilstand kreeg en is overleden. Ze waren de week ervoor nog bij ons op de borrel geweest. We houden goede herinneringen aan hem.

Verder zijn Michèle en Hans, Luxemburgse vrienden die in Céret hun tweede huis hebben, met hun kleinkinderen komen zwemmen bij ons en de week erop zijn onze Engelse vrienden Nick en Lizzie, hun dochter Charlot met haar man en hun twee kinderen en hun twee honden komen zwemmen en borrelen. En uiteraard de trein bezichtigen, die nu al twee etages heeft. Volgend jaar is het waarschijnlijk zo ver, dat Joop een start kan maken met de scenery.

We krijgen aan alle kanten fruit en groente uit eigen tuinen, hebben zelf nog tomaten, rucola en soms een courgetje. Onze kaki’s en de druiven zijn nu bijna rijp en ook de peren doen het goed.

In deze periode is er twee tot drie keer per week live muziek bij El Tap ’s avonds. Verder is er vrijwel ieder weekend een feest, zodat we zo nu en dan maar iets overslaan om ook nog even een avondje rustig thuis te zijn. We hebben de 14 juillet gehad, met dodenherdenking en kranslegging op het kerkhof en aansluitend receptie op het voorplein van de Mairie en sardanedansen, het weekend daarop de Feria van Céret, de week erna het Festa Major van Maureillas, begin augustus het festival Danse du Monde in Amélie en op 15 augustus het Festa Major van Las Illas.

Tussendoor zijn we nog een keer een uitgebreide wijnproeflunch gaan doen in Chateau Jau en hebben we de Mackingtosh-tentoonstelling in Palalda bezocht, een Schotse architect-schilder die een aantal jaren hier heeft gewoond.

Voor de komende periode staan de opstart-activiteiten voor het nieuwe seizoen op de agenda, met allerlei etentjes. Joop is gevraagd om de webmaster te worden van de website van Maureillas sans Frontières want Geneviève gaat verhuizen naar Toulouse, dichterbij de kleinkinderen. Ook gaan we nog wijnproeven met Carla, Petra, Ronald en Wouter en wellicht ook nog met hen wandelen. Daarover ongetwijfeld volgende keer meer.